पर्थ एकदिवसीय सामन्यात ऑस्ट्रेलियाने भारताचा ७ विकेट्सने पराभव केला. पावसामुळे प्रभावित झालेल्या या सामन्यात भारताने निर्धारित २६ षटकांत १३६ धावा केल्या, त्यानंतर डीएलएस नियमानुसार ऑस्ट्रेलियाला १३१ धावांचे लक्ष्य देण्यात आले. कांगारूंनी २९ चेंडू शिल्लक असताना हे लक्ष्य गाठले. भारताच्या खराब कामगिरी आणि पराभवाची पाच सर्वात मोठी कारणे येथे जाणून घ्या.
पर्थच्या खेळपट्टीचा अंदाज न लागणे
पर्थच्या खेळपट्टीवर सामना सुरू होण्यापूर्वीच असामान्य उंच उसळी दिसून येत होती. कर्णधार रोहित शर्माही अनेकदा चेंडूवर बीट झाला. त्यामुळे बहुतेक फलंदाजांना धावा करण्यात अडचण आली. के. एल. राहुलने 38 आणि अक्षर पटेलने 31 धावा केल्या. त्यांच्याखेरीज कोणताही भारतीय फलंदाज 20 धावांचाही आकडा पार करू शकला नाही. दुसरीकडे, ऑस्ट्रेलियाने सुरुवातीला 2 गडी 44 धावांवर गमावले, तरी त्यांनी 6 च्या रनरेटने खेळत डाव सावरला. यावरून स्पष्ट होते की या खेळपट्टीवर धावा करता येऊ शकत होत्या.
चुकीचा फलंदाजी क्रम
भारतीय संघाने पहिल्या चार स्थानांसाठी योग्य फलंदाज उतरवले, मात्र नंबर-5 वर के. एल. राहुलऐवजी अक्षर पटेलला पाठवण्यात आले. राहुलचा वनडे क्रिकेटमधील सरासरी 56 पेक्षा जास्त आहे, तरी त्याला खाली खेळायला लावण्यात आले. त्याचबरोबर नितीश कुमार रेड्डीने चांगली फलंदाजी केली, त्यामुळे त्याला सहाव्या क्रमांकावर पाठवले असते तर तो मोठी खेळी करू शकला असता. पण त्या जागी वॉशिंग्टन सुंदरला संधी देण्यात आली.
खराब शॉट सिलेक्शन
विराट कोहली ऑफ-स्टंपबाहेरच्या चेंडूकडे बॅट लावून आउट झाला – तो एकही धाव न करता माघारी परतला.
कर्णधार शुभमन गिल लेग साइडला जात असलेल्या चेंडूकडे नियंत्रण हरपून विकेटकीपरला झेल देऊन बाद झाला.
वॉशिंग्टन सुंदरने नेहमीप्रमाणे चांगली फलंदाजी करण्याची अपेक्षा होती, पण स्लोवर बॉल न वाचता त्यांनी विकेट फेकून दिला.
हे दाखवतं की भारतीय फलंदाजांनी परिस्थितीची अचूक जाण ठेवून खेळ केला नाही आणि चुकीच्या शॉटमुळे मोलाचे विकेट्स गमावले.
टॉप ऑर्डरचा पूर्णपणे कोलमडणे
पावसाआधीच भारताची टॉप ऑर्डर ढासळली होती.
फक्त 25 धावांपर्यंत विराट कोहली, रोहित शर्मा आणि शुभमन गिल हे तिघेही तंबूत परतले.
भारताने 50 च्या आतच 4 विकेट्स गमावल्या, ज्याचा नकारात्मक परिणाम खालच्या फळीतल्या फलंदाजांवर झाला.
संघात दबाव वाढला आणि डाव सावरता आला नाही.
कुलदीप यादवला संधी न देणे – एक चूक?
भारतीय संघात अक्षर पटेल आणि वॉशिंग्टन सुंदर हे दोन स्पिनर्स होते, जे फलंदाजीही करू शकतात कदाचित म्हणून त्यांना संधी मिळाली. मात्र पर्थची खेळपट्टी रिस्ट स्पिनर्ससाठी उपयुक्त ठरत आली आहे.
अक्षर आणि सुंदर दोघांचे बॉलिंग पेस जवळपास सारखेच असल्याने ऑस्ट्रेलियन फलंदाजांना त्यांना समजून घेणे सोपे गेले. कुलदीप यादवच्या फ्लाइटेड चेंडूंना आणि टॉप-स्पिनला या खेळपट्टीवर अधिक मदत मिळाली असती, आणि तो प्रभावी ठरला असता. त्याला न खेळवणे ही एक मोठी चूक मानली जाऊ शकते.
